Kara Sevda Nedir 12

Sevginin türlerine ilişkin ilk psikiyatri dalında çallıkışma Sigmund Freud tarafından yapılmıştır. Freud, sevginin her türlüsünün deposunın cinsellik bulunduğunu öne sürer. Bu görüşüyle çok yetişkin eleştirilere maruz kalsa da, biyolojik olarak sevginin, hormonlar evet da kimyasallar itibarıyla cinsellikten gayrı bir kaynağı yoktur. Freud’a için sevginin tam başka türleri (ocak sevgisi, tanrı sevgisi) uygarlıkla vüruten yüceltmelerin sonucudur ve cinsellikten türemiştir. Bu mevzuda özellikle otokton kültlerindeki totem-tabu anlayışı üzerinde durarak tetkik yapar.

Psikanalist Erich Fromm, sevgiyi insanlığın problemlerine bir cevap olarak, kişideki enerjik ve yaratıcı zorla kaynağı bir enerji olarak ve bu lafız konusu yaratıcılıkla sevmeyi de bir konuşma olarak teşhismlar. Bu çerçevede sevgiyi biyolojik kaynağı ne olursa olsun beş türde sınıflandırır: kardeşçe sevgi, asılç sevgi, seksüel sevgi, öz sevgi ve tanrı sevgisi.[2]

Kardeşçe sevgi
Sevginin en anayasa türüdür. Diğer tam türlerin içerisinde de konum allıkır. Zeval, saygı ve gayrı insanları düşünme kabilinden davranışlar bu türdedir.

Temelç sevgi
Annenin çocuğuna duyduğu koşulsuz sevgidir. Temelç sevginin en belirgin özelliği, koruyuculuk davranışıdır. Kardeşçe sevgideki kabilinden zeval ve gayrı insanları önemseme davranışı burada da görülür fakat aradaki nüans sevginin, annenin çocuğuna zati bağlı evetğu kucakin bir cevap evet da koşul sorgulamadan gerçekleşmesidir. Bu bağ determinist değil, annenin kendiyle tam bir şeyi sevmekte evetğu kucakin devirlüdür ve böylecene öz sevgi kucakerir. Nene cevap sorgulamaz, çünkü çocuğu sevmekle zati kendini sevmektedir. şüphesiz sevginin bu türü ana-çocuk beyninde sınırlı kalmaz. Bu biyolojik bağın olmadığı yerde de benibeşer ilişkilerinde asılç sevgi görülebilir.